"Tamarynd. Marząc o lepszym jutrze" Żanety Pawlik - mój patronat

Powieść obyczajowa to gatunek, który sobie cenię. Lubię zagłębić się w fabułę, która jest realistyczna, a jednocześnie niesie jakieś przesłanie. Szczególną sympatią darzę silne bohaterki, które mimo przeciwności losu, potrafią sobie w życiu poradzić. Takie są kobiety w nowej powieści Żanety Pawlik.

Tamarynd. Marząc o lepszym jutrze - zarys fabuły

Anka właśnie wróciła z zagranicy, gdzie pracowała, by móc sfinansować kosztowną operację siostry. Wydawać by się mogło, że w domu rodzinnym traktowana będzie z atencją należną komuś, kto ratuje życie. Jest jednak inaczej. Dlaczego? To pytanie początkowo dręczy czytelnika, a na odpowiedź i odkrycie kolejnych tajemnic bohaterki trzeba będzie trochę poczekać. Póki co młoda, ale już doświadczona życiowo, samotna i nieco zgorzkniała bohaterka podejmuje pracę w szpitalu psychiatrycznym jako pielęgniarka. Lubi te pracę i oddaje się jej całym sercem. To właśnie w pracy poznaje starszą od siebie salową. Początkowa niechęć przeradza się w bliższą relację i wspólne plany podróży do Azji. Symbolem tego marzenia staje się biżuteria z tamaryndem. W życiu Anki pojawia się także mężczyzna, policjant Franek, któremu energiczna dziewczyna niesamowicie się podoba.

Tło obyczajowe powieści

Ogromnym walorem powieści jest bogate tło obyczajowe. Autorka, umieszczając bohaterkę w szpitalu psychiatrycznym, wskazuje, jak ważne jest zdrowie psychiczne. Próby samobójcze, załamania nerwowe, depresja, alkoholizm zostają w naturalny sposób wplecione w rytm powieści. Mamy możliwość prześledzić, jak drugoplanowi bohaterowie ukrywają swoje problemy, a gdy te zaczynają ich przerastać, wybierają rozwiązania definitywne i najbardziej tragiczne. W epizodach pojawia się także temat handlu kobietami i prostytucji. I tak zamiast lekkiej powieści obyczajowej otrzymujemy naładowany emocjami tekst, po którym pozostaje mnóstwo refleksji.

Mój pierwszy patronat

„Tamarynd” ma dla mnie szczególne znaczenie, gdyż objęłam tę powieść swoim patronatem. A że jest to mój pierwszy patronat, to emocje są podwójne.

Na moją decyzję wpłynęło kilka czynników. Po pierwsze książka porusza bardzo ważny dla mnie temat zdrowia psychicznego, jak wiecie przeszłam depresję i wiem, jak ważne jest wczesne zauważenie objawów załamania. Jestem także dorosłym dzieckiem alkoholika i na alkoholizm w powieściach także jestem wyczulona.

Po drugie autorka związana jest ze Śląskiem, a powieść dzieje się w Katowicach.

Po trzecie i najważniejsze: to jest dobra powieść, która wzrusza, zmusza do refleksji i nie pozostawia człowieka obojętnym. Być może po jej przeczytaniu czytelnik zacznie się rozglądać i baczniej przyglądać bliskim. Może uda się komuś podać na czas rękę i uratować życie. 

Moja okładkowa opinia

Na pozór zwykli ludzie... Co musi się wydarzyć, by kobieta targnęła się na własne życie? Dlaczego matka porzuca kilkumiesięczne niemowlę, a policjant przystawia sobie pistolet do skroni? Czytając nową powieść Żanety Pawlik, nie sposób nie zauważyć, że często nie słyszymy niemej prośby o pomoc, nie dostrzegamy kłopotów drugiego człowieka, nieświadomi mijamy tych, którzy przestali sobie radzić z życiem.
"Tamarynd" to kipiąca emocjami lektura, która porusza najczulsze struny w duszy czytelnika, chwilami bolesna i tragiczna, ale dająca nadzieję. Jej ogromną wartością jest zwrócenie uwagi na wciąż zaniedbywane zdrowie psychiczne. Depresja, alkoholizm i inne niszczące człowieka nałogi wciąż są w społeczeństwie tematami tabu, a dotknięte nimi osoby z niechęcią zgłaszają się do specjalisty. Wierzę, że takie książki jak ta wpłyną na zmianę w postrzeganiu zdrowia psychicznego, dzięki czemu chorzy szybciej znajdą pomoc psychiatryczną i wsparcie najbliższych.

Ksiazka będzie miała premierę 28 marca 2023. Recenzja przedpremierowa powstała w ramach wspólpracy z wydawnictwem Zysk i Ska