Sprintem przez sierpień

 

Sierpień minął tak szybko, że nawet się nie spostrzegłam. Było parno, gorąco i męcząco. Wyjście spod orzecha na rozgrzane łąki było decyzją heroiczną, stąd czas spędzaliśmy pod hasłem „Uff jak gorąco”.

Gravmageddon i festyn wiejski 

A działo się wyjątkowo dużo. Sam początek miesiąca upłynął nam pod hasłem Gravmageddon i pobyt Chudej z Krzysiem. Z Chudą jeździłyśmy nad najbliższą wodę, czyli do tzw. dziury (pozostałości po kamieniołomie bazaltu) by choć trochę się ochłodzić. 

Potem Chuda pojechała maraton ( relacja Chudej z przejazdu Gravmageddonu), a my z Ślubnym przez trzy dni obstawialiśmy punkt żywieniowy. To już kolejny rok, gdy na punkcie razem z naszym Kołem Gospodyń Wiejskich  organizujemy wielką wyżerkę. W tym roku nawet ostatni zawodnik mógł skorzystać z dań na ciepło i zimno, napić się kawy, herbaty czy lemoniady. To był intensywny czas, ale dzięki współpracy z kołem udało się to wszystko spiąć i ogarnąć.

Tydzień później organizowaliśmy stoisko Koła Gospodyń Wiejskich na festynie w naszej wiosce. Znów było huk roboty, bo oboje jesteśmy społecznikami, więc pomagaliśmy przed festynem i w trakcie. Na mnie spoczęła jak zwykle organizacja stoiska ze słodkościami i napojami. A wieczorem, Chuda dała pokaz tańca z ogniem. Było widowiskowo!

I gdy tak przyglądam się działaniom naszej wiejskiej społeczności, to nie mogę oprzeć się wrażeniu, że z roku na rok jesteśmy coraz lepiej zorganizowani i zintegrowani, a wieś powoli pięknieje.

Chwila wytchnienia i rajdy konne

Po festynie zrobiło się nieco spokojniej i miałam czas na czytanie książek, leżenie w hamaku nad wodą, czy wieczorne kręcenie się po wrzosowisku i leżenie nocą, by obserwować spadające gwiazdy. 

Ale to było tylko kilka dni wytchnienia, bo potem obsłużyliśmy dwa konne rajdy z międzynarodowym towarzystwem. To są niesamowite spotkania, które pozostają w pamięci, choć wymagają od nas sporych nakładów pracy.

Goście, zmiany... oraz sesja zdjęciowa

Końcówka miesiąca upłynęła nam na goszczeniu Gui i Małej M. , wędrowaniu po skałkach ( relacja z wycieczki na Kocie Kamienie) i… chorowaniu. Prawdopodobnie Mała M. sprzedała mi jakiegoś wirusa i kilka dni czułam się nie najlepiej. Mimo tego zdążyłam jeszcze zapozować przesympatycznej młodej fotografce, której zamarzyła się sesja z dojrzałą i świadomą siebie wiedźmą.  

Na efekty sesji jeszcze czekam, bo póki co dostałam tylko sygnalne trzy zdjęcia. Na ostatni weekend przyjechali też brat z bratową oraz niewielki konny rajd, który prowadziła moja przyszywana córeczka Marzena. 

No i jeszcze nie sposób pominąć dwie duże zmiany w samym obejściu: z funduszy "Nowego Ładu" gmina zdecydowała się na remont naszej drogi dojazdowej, więc powolutku można już do nas bezpiecznie dojechać bez obawy o spalenie sprzęgła lub urwanie rury wydechowej. 

Druga inwestycja jest naszą prywatną: postawiliśmy dużą wiatę dla gości oraz prac zabaw . Jeszcze trwaja prace wykończeniowe, więc trzeba trochę poczekać na zdjęcia i opis. 

I tak właśnie minął nam sierpień. Totalny kołowrotek, gdy czasem nie miałam czasu, by wytchnąć i pomyśleć, a co dopiero systematycznie prowadzić bloga (dobrze, ze chociaż na Ig się pojawiałam)