Trzebiatów w moim sercu

 Trzebiatów… Miasto, z którym związałam się emocjonalnie na całe ćwierćwiecze. To tu dojrzewałam, pracowałam, przeżywałam najważniejsze chwile swoje życia. Tu urodziłam i wychowałam swoje dzieci.

I choć nie mieszkam w Trzebiatowie od kilku lat, a o tamtym czasie piszę „w tamtym, innym życiu”, to w sercu mam specjalne miejsce dla tego miasteczka.

Trzebiatowskie murale

Odwiedziłam Trzebiatów po chyba pięciu latach, bo ostatnio byłam w mieście przed pandemią. Wiele się w nim zmieniło. Przede wszystkim kiedyś było miastem wież i mostów. Teraz doszły jeszcze murale. Co ważne, wszystkie finansowane ze zbiórek społecznych lub wygrane w konkursach! Czy którekolwiek miasto może się pochwalić takim zaangażowaniem mieszkańców i sympatyków w upiększanie miasta?

Sama miałam udział w finansowaniu muralu ze słonicą, wystawiając na licytację weekend w Domku pod Orzechem.

Teraz mogłam podziwiać ogromne malowidła zdobiące ściany budynków. Niestety, pogoda była na tyle tragiczna, że nie dotarłam do wszystkich murali, a szkoda.

Spacerkiem po Trzebiatowie

Wizyta w Trzebiatowie związana była przede wszystkim z ludźmi. Niesamowicie tęskniłam za rodziną Ślubnego: teściową, szwagierką oraz za moimi szkolnymi przyjaciółkami. I to ludziom poświęciłam najwięcej czasu. To były emocjonalne spotkania. Ładowałam akumulatory, jednocześnie utwierdzając się w słuszności swojej decyzji o zmianie życia. Kilka godzin spędziłam w mojej szkole, rozmawiałam z szkolnymi kolegami i koleżankami, wędrowałam korytarzami. Słuchałam opowieści. Wiem, że szkolny rodział zamknęłam na dobre.

Na spacerowanie zostało niewiele czasu. Moją uwagę przykuły zmiany w sklepowych witrynach, kilka sklepów się zamknęło, pewnie z powodu otwierania kolejnych supermarketów, powstało za to parę fajnych cukierenek, kwiaciarni i sklepików z pamiątkami. To co się nie zmieniło, to rzeka i jej mosty.

Jeśli będziecie odwiedzać Pomorze Zachodnie, zajrzyjcie do Trzebiatowa. Warto!